Gedurende de jaren '90 in de vorige eeuw werden politici wereldwijd steeds meer doordrongen van het feit dat klimaatverandering ernstige gevolgen kan hebben voor mens en milieu, en dat de uitstoot van broeikasgassen door menselijke activiteiten hier een rol in speelt. Een rapport van de Verenigde Naties uit 2002, dat door een grote hoeveelheid wetenschappers is onderschreven, bevestigde deze vermoedens. Een agentschap van de Verenigde Naties, de UNFCCC, coördineert het internationale klimaatbeleid door elk jaar een "Conference of Parties" (COP) te organiseren. Tijdens deze conferenties vergaderen ministers en hoge ambtenaren uit vrijwel alle landen ter wereld over de laatste bevindingen van de wetenschap, en over de wijze waarop broeikasgassen moeten worden teruggedrongen.
Toonaangevende COP's waren onder andere de Conferentie van Kyoto (1997) en de Conferentie van Den Haag (2000) onder leiding van milieuminister Jan Pronk. Het klimaatverdrag van Kyoto is op 16 februari 2005 in werking getreden. Eén van de afspraken uit het protocol is dat de landen de uitstoot van broeikasgassen in 2010 met gemiddeld vijf procent verminderd moeten hebben ten opzichte van 1990. De klimaatconferentie in Kopenhagen in 2009 is veruit de belangrijkste in deze serie, hier wordt het nieuwe verdrag bepaald dat in 2012 inwerking treedt.
Tot op heden, 2009, zijn de klimaatconferenties grote woorden en kleine daden. Op de internationale klimaatconferenties is het altijd worstelen tussen milieubelangen en economische haalbaarheid. De uitkomsten zijn volgens veel critici teleurstellend

In de reacties op dit artikel volgt een overzicht van de klimaatconferenties en COP's.

Na het doorlezen van deze artikelen lijkt er weinig hoop tot reductie van CO2. In principe moet de technologische kennis van de mensheid het probleem op kunnen lossen, en dat zal ook moeten, willen we over enkele eeuwen nog onbevangen kunnen rondhuppelen over deze aarde.

1963
In 1963 verscheen het boek ‘Silent Spring’ van Rachel Carson over de verwoestingen aangericht door chemische ziektebestrijdingsmiddelen in de Verenigde Staten. Dit boek beschreef voor het eerst de uitroeiing van vogels en van de insecten waar deze vogels vroeger van leefden.

1968:
Zweden heeft in 1968 het milieuprobleem aan de orde gesteld in de VN (Verenigde Naties) om alle volkeren op de ecocrisis te wijzen, hetgeen leidde tot de milieuconferentie van Stockholm in 1972.
Een van de redenen was de roze sneeuw die op hun velden neerdwarrelde. Bij analyse bevatte de vlokken dezelfde chemicaliën als de rook die de fabrieken in het Ruhrgebied in de lucht spuien.
De zuurregens, die de Noorse binnenlandse meren vervuilden (en de vissterfte aan de zuidkust) bevatten dezelfde ingrediënten als die uit de schoorstenen van de Britse Midlands kwamen.

1969
In 1969 stemde, in de Algemene Vergadering van de VN (Verenigde Naties), voor het houden van de conferentie.

1970
In 1970 werd Maurice Strong secretaris-generaal (industrieel en miljonair) van de ‘United Nations Conference on the Human Environment’ de UNO-conferentie over het menselijk leefmilieu en dat bleek een goede keuze.

In 1970 werd de ‘Environment Protection Agency’ (ENA) de Amerikaanse federale milieuagentschap ingesteld. De Engelsen hebben ‘British Department of the Environment’ (DOE).

1972: milieuconferentie in Stockholm (Zweden)
In 1972 heeft Maurice Strong twee jaar lange wereldreizen en bezoeken van tientallen landen geleid tot de conferentie die in Stockholm van start ging. Bestaande uit 113 delegaties met meer dan duizend conferentiegangers. Na twee weken werd de conferentie afgesloten en waren er 119 aanbevelingen voor nationale en internationale maatregelen aangenomen. Waaronder terugdringen van verontreinigingen door kernproeven, kunstmeststoffen, supersonische verkeersvliegtuigen, koolzuurgas, condensstrepen, krypton, warmte, verstedelijking en woestijnvorming.

De conferentie heette nog “VN-conferentie over het menselijk leefmilieu”. Het ging toen over zaken als overbevissing, erosie van berghellingen, ontbossing en woestijnvorming. Maar met name wat betreft het milieu wezen tal van ontwikkelingslanden er op, dat de achteruitgang van de kwaliteit van bodem, water en lucht toch vooral een zaak van het rijke westen was met zijn hoge welvaart en vervuiling. Indira Gandhi zat in Stockholm onder meer op die lijn.

Uit de discussies in de verschillende VN-organen, en ter conferentie te Stockholm, bleek een duidelijk verschil van mening tussen de rijke en de arme landen. De ontwikkelingslanden staan uiterst wantrouwend tegenover het door de rijke, landen aan de orde gestelde milieuvraagstuk. Zij vrezen, dat milieuoverwegingen zullen leiden tot een streven de economische groei in de wereld te beperken, tot minder aandacht voor hun ontwikkeling, tot het duurder worden van de industrieproducten, waardoor de ruilvoet met de rijke landen wederom zou verslechteren, tot het instellen van supranationale organen waardoor hun pas verworven onafhankelijkheid zou worden aangetast
UNEP "Milieuprogramma van de Verenigde Naties" werd in het leven geroepen door een internationale milieuconferentie in Stockholm in juni 1972, en kreeg een officieel mandaat van de VN op 15 december van dat jaar.

1974
In 1974 trad er tijdens het Arabische olie-embargo een olie- en benzineschaarste op waardoor er een verzet kwam op de milieu aanbevelingen in de recessie het jaar erop.

1975
In 1975 wil het merendeel van de Amerikanen de verbeterde milieuvoorschriften handhaven.

1979
In Genève wordt de eerste World Climate Conference bijeengeroepen door de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO). Het was voornamelijk een bijeenkomst van wetenschappers, die onder meer leidde tot het lanceren van een World Climate Programme, en de oprichting, in 1988, van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC).

1987 Noordwijkerhout (Nederland)
Lange tijd hebben onderzoekers vastgehouden aan het idee van een geleidelijke, trendmatige verandering van de temperatuur. Inmiddels sluit men niet uit dat snelle klimaatsveranderingen op mondiale tijdschalen van 10 tot 100 jaar kunnen plaatsvinden. Over dit onderwerp organiseert begin IPCC een discussiebijeenkomst in Noordwijkerhout.
Veranderingen in klimaat op komst. Een honderdtal wetenschappelijke onderzoekers uit Europese landen kwam na een intensief beraad de afgelopen dagen in Noordwijkerhout tot de eensluidende conclusie dat de opwarming van de aarde door bij energiewinning, landbouw, veeteelt en in de industrie vrijkomende stoffen steeds sneller gaat

1990
Terwijl in Europa het ene na het andere temperatuurrecord wordt gebroken en de ene na de andere diepe stormdepressie over het land raast, vond op 5 februari in Washington een internationale bijeenkomst plaats. Daar praatten de vertegenwoordigers van meer dan 40 landen over een onderwerp: komende klimaatveranderingen. Een team van vooraanstaande klimatologen was in een verklaring aan de Amerikaanse Nationale Academie voor Wetenschappen eensluidend: de eerste duidelijke symptomen van een ingetreden broeikasstadium moeten nu als zeer waarschijnlijk worden geacht.
De Engelse Meteorologen Philip Jones en David Parker zien aks oorzaken van de langzaam maar zeker stijgende temperatuur vooral de immer voortdurende lozingen van broeikasgassen als kooldioxide (CO2) en CFK’s (Chloorfluorkoolwaterstoffen) waarvan de laatste in snel tempo ook nog de ozonlaag afbreken.
Ook het kappen van de tropische regenwouden (elke paar minuten een oppervlakte ter grote van een voetbalveld) draagt in hoge mate bij aan een verder voortschrijden van het broeikasstadium.
De volgende grote bijeenkomst zal in november 1990 gehouden worden in Geneve. Men verwacht geen baanbrekende politieke beslissingen op het gebied van vermindering van de uitstoot van broeikasgassen.

1990
In Genève wordt de tweede World Climate Conference gehouden, waar onder meer het eerste rapport van het IPCC werd besproken. Deze conferentie leidde tot de oprichting van het UNFCCC.

1991:
In 1991 begonnen de eerste internationale klimaatonderhandelingen die hebben geleid tot de ondertekening in 1992 van het klimaatverdrag in Rio de Janeiro


1992: Milieuconferentie in Rio de Janeiro (Brazilië) van de VN
De eerste internationale conferentie over milieu en ontwikkeling de UNCED. Het was een mammoetconferentie van groot internationaal belang. Er moeten regels, afspraken of tenminste ideeën komen over de toekomst van het leefmilieu in de wereld en de manier waarop de welvaart op deze aardbol cal worden verdeeld. Een laatste kans om het nog allemaal goed te laten komen.

De conferentie leverde het Klimaatverdrag op dat door 186 landen, inclusief de Verenigde Staten en Australië, is ondertekend. Het internationale Klimaatverdrag is een raamwerkverdrag met weinig concrete afspraken. Doel van het verdrag is de stabilisatie van de concentraties broeikasgassen in de atmosfeer met het oog op het vermijden van gevaarlijke menselijke beïnvloeding van het klimaatsysteem. Zo moeten ecosystemen zich nog aan kunnen passen aan de veranderingen, mag de voedselproductie niet in gevaar komen en moet de economische ontwikkeling op duurzame wijze plaats kunnen vinden.
Het klimaatverdrag trad in werking op 21 maart 1994. Sinds die tijd hebben bijna alle lidstaten van de Verenigde Naties het verdrag ondertekend en bekrachtigd.
In de Europese Unie is afgesproken dat op basis daarvan de temperatuur uiteindelijk niet meer dan 2 graden mag stijgen boven het gemiddelde van voor het industriële tijdperk, rond 1750. Om dat te bereiken zijn wereldwijde reducties van meer dan 50% nodig in 2100 ten opzichte van 1990.
Door de verwachte economische groei van de ontwikkelingslanden zou dat wel eens kunnen uitkomen op een reductie van 80% voor de rijke landen. De uitstoot mag niet te snel afnemen want dat zou de economie schaden, maar ook niet te langzaam omdat we dan het risico lopen van een te grote en te snelle klimaatverandering en zeespiegelstijging"
De meest voor de hand liggende oplossing om de CO2 uitstoot te verminderen is de economische groei aan banden te leggen. De rijke landen kunnen zich de luxe veroorloven om over een dergelijke keuze na te denken. Dat ligt anders voor de ontwikkelingslanden. Uit studies blijkt, dat de Derde Wereld slechts voor ¼ verantwoordelijk is voor mondiale CO2-emissie, maar dat aandeel zal stijgen tot 44% in 2025.

Voorbeelden te over.
Zuid-Californië gebruikt evenveel elektriciteit als heel Brazilië.
Een Nederlander legt evenveel beslag op de milieugebruiksruimte als veertig Somaliër.
De sterk verouderde en heel vervuilende manier van produceren in Oost-Europa.

1995: COP1 Berlijn (Duitsland)
De COP (Conference of Parties ) conferenties worden gehouden in alle delen van de wereld.
De eerste conferentie van de partijen werd gekenmerkt door onzekerheid over wat betekent, dat de afzonderlijke landen bezaten ter bestrijding van de uitstoot van broeikasgassen. Dit resulteerde in "Het mandaat van Berlijn ', die een twee jaar durende analyse en evaluatie fase instelde. Deze fase zou resulteren in een catalogus van instrumenten waaruit de lidstaten kunnen kiezen en daarmee een reeks initiatieven die overeenstemmen met hun behoeften.
Na slopende onderhandelingen is vrijdag op de milieutop in Berlijn besloten te gaan onderhandelen over maatregelen die de kans op klimaatverandering verkleinen. Het doel is in 1997 het klimaatverdrag aan te scherpen met een protocol waarin is vastgelegd dat de geïndustrialiseerde landen hun uitstoot van broeikasgassen na 2000 beperken.

1996: COP2 Genève (Zwitserland)
De tweede conferentie van de partijen hebben ingestemd met de resultaten van de tweede evaluatie van het IPCC rapport, dat kwam uit in 1995. Tijdens deze conferentie werd vastgesteld dat landen niet uniforme oplossingen zouden na streven. Elk land moet de vrijheid hebben om de oplossingen die het meest relevant waren voor haar eigen situatie te vinden. Op de Conferentie van Genève hebben de partijen ook de wens geuit voor bindende doelstellingen vast te stellen op de middellange termijn.

1997: COP3 Kyoto (Japan)
De uitkomsten van alle conferenties tot nu zijn bedroevend. Amerika en Australië doen niet mee, ontwikkelingslanden waar de grootste productie van CO2 plaats zal vinden, hoeven niet mee te doen en de landen die wel meedoen, beloven veel meer dan ze waar kunnen maken.
Tijdens de derde VN klimaatconferentie in Kyoto is de doelstelling van stabilisatie vertaald naar afspraken over uitstoot van broeikasgassen. De klimaatconferentie van Kyoto is er eentje in een reeks waar voorlopig wel geen einde aan zal komen. De directe voorganger van Kyoto is de conferentie van Rio de Janeiro (1992), die uitmondde in een afspraak dat belangrijke industrielanden de uitstoot van CO2 drastisch omlaag moesten brengen. Onderhandelingen in de jaren negentig over het terugbrengen van broeikasversterkende gassen leidden in 1997 tot een protocol op de VN-klimaatconferentie van Kyoto In dit protocol verplichten de geïndustrialiseerde landen zich de uitstoot van broeikasgassen in 2010 met gemiddeld 5,2 procent te verminderen ten opzichte van 1990. In de Kyoto-overeenkomst is een periode van 5 jaar opgenomen, van 2008 tot 2012. Nederland is verplicht de CO2-uitstoot in 2010 met 6 procent te reduceren ten opzichte van de niveaus van 1990 zonder meetelling van het internationale vliegverkeer, de Europese Unie als geheel moet 8 procent verminderen.

"Een lachertje", stelt Dinyar Godrej, journalist en auteur van het boek 'De feiten over klimaatverandering': "Wetenschappers zijn het er over eens dat rond 2050 een reductie van 50 tot 70 procent nodig is om verdere opwarming van de aarde te voorkomen." Het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen is in sommige landen gemakkelijker te bereiken dan in andere. Zo is de zware industrie in Nederland al aanzienlijk schoner dan de zware industrie in Oost-Europa. Om de schone Nederlandse fabrieken nog schoner te maken, kost veel meer dan het verbeteren van relatief vuile fabrieken zoals bijvoorbeeld in Oost-Europa en de Derde wereld. Tegelijkertijd is het broeikaseffect een wereldwijd probleem. Het maakt daarom niet uit of reducties in West-Europa of elders worden bereikt.
Daarop wordt in het Kyoto-protocol ingespeeld, op de volgende drie methoden:
1. Clean Development Mechanism (CDM). Met het CDM worden landen in de Derde wereld geholpen met het opzetten van onder meer duurzame-energieprojecten en duurzame bosbouw. De inspanningen kunnen Westerse landen verrekenen met de eigen binnenlandse verplichtingen voor broeikasreductie - wat aantrekkelijk is omdat het realiseren van broeikasgas-reducties in landen uit de Derde wereld vaak aanzienlijk goedkoper is dan in bijvoorbeeld Nederland. Voor deze inspanningen krijgt Nederland certificaten waarmee Nederland ontslagen wordt van de verplichting om de uitstoot in eigen land te verminderen.
2. Joint Implementation Projects (JI). In het kader van JI financieren geïndustrialiseerde landen projecten in het buitenland waarmee de uitstoot van broeikasgassen wordt verminderd. Ook dit levert certificaten op zodat Nederland niet in eigen land de uitstoot hoeft te verminderen.
3. Emissiehandel. Bedrijven in de landen die het Kyoto-protocol hebben ondertekend, kunnen emissierechten verhandelen.

Kyoto is een stap in de goede richting. Het is al heel wat dat zo veel landen zich achter het verdrag hebben geschaard. Het wachten is op deelname van de Verenigde Staten. De begroting voor defensie bedraagt nu rond de 80 miljard. Waarom niet een gedeelte van zo'n bedrag voor het milieu gereserveerd? Nu heeft de 'War on Terror' prioriteit, straks hopelijk de oorlog om behoud van het milieu."
Achteraf blijkt het Kyoto-protocol nog geen druppel op de gloeiende plaat en er is geen enkel hoop dat het meer zal worden.

1998: COP4 Buenos Aires (Argentinië)
Tijdens deze conferentie werd duidelijk dat er een aantal openstaande vragen over het Kyoto-protocol. Een periode van twee jaar was dan ook gepland te verduidelijken en instrumenten te ontwikkelen voor de uitvoering van het Protocol van Kyoto.

1999: COP5 Bonn (Duitsland)
Deze conferentie werd gedomineerd door de technische besprekingen over mechanismen van het Protocol van Kyoto.

2000: COP6 Den Haag (Nederland)
De zesde VN klimaatconferentie. Hier zouden de details van de in Kyoto gemaakte afspraken worden ingevuld. Vooral is gesproken over de juridische aspecten, het wel en niet nakomen van de afspraken en de specificatie van te gebruiken instrumenten. Het lukte niet om tot overeenstemming te komen. Hierna gaven de Verenigde Staten en Australië aan het Protocol niet te zullen ondertekenen.
Deze conferentie werd al snel gekenmerkt door heftige politieke discussies over een voorstel van de VS dat landbouw-en bosgebieden worden opgenomen als koolstofputten. Als het voorstel was aangenomen, zou het op hetzelfde moment grotendeels zijn voldaan aan de verplichting van de VS om haar uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Duidelijk werd ook dat er onduidelijkheid is over welke mogelijkheden voor sancties moeten worden vastgesteld voor de landen die niet waarmaken om aan hun verplichtingen te voldoen om de uitstoot te verminderen.
De Klimaatconferentie in Den Haag heeft geen akkoord opgeleverd, omdat de belangen van de diverse deelnemers soms lijnrecht tegenover elkaar stonden. Rijke industrielanden schrokken terug voor de enorme kosten van het terugdringen van broeikasgassen. Ontwikkelingslanden wilden niet gebonden zijn aan afspraken waarmee zij de uitstoot van broeikasgassen zelf moesten betalen, omdat dit de groei van hun economieën zou schaden.
De vergadering eindigde toen de EU-landen het compromisvoorstel weigerden, en de onderhandelingen werden afgebroken. Er werd overeengekomen dat de onderhandelingen zouden worden hervat op een buitengewone conferentie in juli 2001 in Bonn.

2001: COP6 Bonn (Duitsland)
Om Kyoto te redden werd in juli in Bonn opnieuw onderhandeld over de vijf punten die in Den Haag op de agenda waren gezet. De Verenigde Staten haakten definitief af, omdat de zojuist gekozen president Bush vond dat klimaatmaatregelen de Amerikaanse economie te veel zouden schaden. Ook zette Bush vraagtekens bij de wetenschappelijke onderbouwing van de oorzaken van het broeikaseffect. Dit was een grote klap, omdat de VS verantwoordelijk waren voor de uitstoot van 36,1 procent van alle broeikasgassen wereldwijd. Bonn werd echter toch een succes, omdat alle overige landen besloten om wel door te gaan.
In Bonn is de basis gelegd om het Kyoto Protocol te kunnen ratificeren. Japan en Canada hadden steeds grotere twijfels over het Protocol dat als te dwingend werd ervaren. Daarom zijn hier concessies gedaan in de uiteindelijke overeenkomst om deze twee landen binnenboord te houden -zoals uitstel over de vraag of naleving van de afspraken politiek of juridisch bindend moet zijn. Hierna besloot de Europese Unie begin 2002 tot goedkeuring van het Protocol
In het Duitse Bonn komen milieuministers overeen dat landen die hun doelstellingen in 2012 niet halen 30 procent meer moeten reduceren. Financiële boetes worden afgewezen en de sancties gelden pas vanaf 2008. Ook is het toegestaan CO2-uitstoot te compenseren met de aanplant van bossen. In Bonn verplichtten de deelnemende landen zich om de Kyoto-doelstellingen te halen. De Europese Unie, de EU-lidstaten, Canada en Japan hebben getekend in 2002. De andere grote vervuiler, Rusland, heeft lange tijd getwijfeld, maar tekende november 2004 het Kyoto-protocol toch, in ruil voor de toetreding tot de Wereld Handelsorganisatie (WTO). Australië keurde het protocol in 2007 alsnog goed.

2001: COP7 Marrakech (Marokko)
Tijdens de zevende VN klimaatconferentie in het Marokkaanse Marrakesh zijn belangrijke akkoorden bereikt over de uitvoering van het Kyoto Protocol. Zo zijn besluiten genomen over de mogelijkheden voor het meerekenen van de vastlegging van koolstof in bossen en bodems -zogenaamde sinks- en het creëren van fondsen voor hulp aan de armste ontwikkelingslanden. Daarnaast vielen besluiten met betrekking tot aanpassing aan klimaatverandering, ook wel adaptatie genoemd. Daarmee kwam voor veel landen de weg vrij om het Protocol te ratificeren

2002: COP8 Delhi (India)
Op deze conferentie van de EU-landen (onder Deens voorzitterschap) probeerde zij tevergeefs om een verklaring aan te nemen waarin wordt aangedrongen op meer actie van de partijen in het kader van het UNFCCC.

2003: COP9 Milaan (Italië)
De focus van deze conferentie was duidelijk geïnd op enkele van de laatste technische details met betrekking tot het Kyoto-protocol.

2003 Moskou (Rusland)
Informele klimaattop in Moskou op initiatief van de Russische president Poetin. Officieel bedoeld om de laatste wetenschappelijke stand van zaken te bespreken, maar in de wandelgangen proberen Russische onderhandelaars financiële concessies van de EU los te krijgen in ruil voor deelname aan het protocol

2004: COP10 Buenos Aires (Argentinië)
De tiende internationale klimaatconferentie in Buenos Aires die door de Verenigde Naties was georganiseerd. De Russische regering keurt het Kyoto-verdrag goed. Rusland is verantwoordelijk voor 17 procent van de uitstoot van broeikasgassen. Dat Kyoto geen eindpunt is, valt te hopen. Er lijken verdergaande maatregelen nodig, wil de uitstoot van broeikasgassen überhaupt worden teruggedrongen. Dit blijkt uit een analyse van het gezaghebbende Internationale Energie Agentschap (IEA), dat deze conclusies in oktober 2004 presenteerde in de 'World Energy Outlook 2004'. Tot 2030 zal de wereldwijde vraag naar energie stijgen met 60 procent ten opzichte van 2002. Tweederde van de verwachte groei in energieconsumptie komt voor rekening van opkomende economieën als China en India, die niet meedoen aan het Kyoto-Protocol. Bij ongewijzigd beleid bedraagt de wereldwijde stijging in uitstoot van broeikasgassen 60 procent (één op één met de toenemende energiebehoefte). Het meest gunstige scenario gaat uit van een stijging van ongeveer 45 procent. Hoe dan ook: "Een rampzalige ontwikkeling, omdat de wereld zich in ramkoers richting klimaatverandering begeeft", aldus een woordvoerder van milieuorganisatie Greenpeace. Volgens de laatste berichten, het Engelse rapport 'Meeting The Climate Challenge', bereikt het broeikaseffect zelfs binnen uiterlijk tien jaar het punt waarop het niet meer omkeerbaar is als er geen krachtige maatregelen worden genomen.
Gepraat, vergadering na vergadering, grote woorden en kleine daden: is dat het belangrijkste wat Kyoto en alle daaropvolgende klimaatconferenties al met al hebben opgeleverd? Dat is te somber gesteld, meldt Greenpeace: "Het is een uiterst bescheiden eerste stap. De toenemende (h)erkenning van klimaat-'impacts' is anno 2004 winst ten opzichte van 1997."
Tijdens deze bijeenkomst van de landen werd geleidelijk begon met het openen van discussies over wat er zou gebeuren wanneer het Kyoto Protocol is verlopen in 2012. De technische besprekingen nam veel tijd inbeslag.

16/02/2005:
Pompen of verzuipen nav. het Kyoto Protocol, opgesteld in 1997, dat vandaag in werking is getreden. Grote vervuilers als de Amerika (36%) en Australië doen niet mee evenzo de opkomende vervuilers als India en China. Verder doen er 141 landen aan mee. Op dit moment zijn alleen de Europese landen verplicht de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. de andere landen zullen nooit echt meedoen.

2005: Juli.
De onderhandelingen over toekomstige maatregelen werden verder gecompliceerd nadat Amerika, Australië, China en India in juli 2005 een rivaliserende klimaat-associatie hadden opgericht. De Verenigde Staten werken aan een klimaatpact dat een alternatief moet bieden voor het Kyoto-Protocol. Naast Amerika zouden ook China, India, Zuid-Korea en Australië geïnteresseerd zijn in deelname. Deze vijf landen stoten wereldwijd 40 procent van alle broeikasgassen uit. Het Kyoto-protocol bepaalt dat de uitstoot van broeikasgassen in 2012 met 5 procent moet zijn gedaald ten opzichte van 1990. Om dit te bereiken is in de Europese Unie per 1 januari 2005 een systeem van emissiehandel ingevoerd. Naast Europese landen doen ook Japan, Rusland en Canada mee aan 'Kyoto'. Amerika vindt echter dat het Kyoto-Protocol de economische groei te veel hindert. Het nieuwe klimaatpact bevat geen afspraken over uitstootvermindering, maar is met name bedoeld om samen energiezuinige technologieën te ontwikkelen. Greenpeace is bezorgd dat andere landen zich aangetrokken voelen tot dit "slechtere alternatief" voor 'Kyoto'. De Nederlandse regering vindt echter dat het een goed plan is, dat niets afdoet aan de huidige afspraken.

2005: COP11/CMP1 Montreal (Canada)
Op 1 januari 2005 is in de hele Europese Unie een markt voor handel in emissierechten van start gegaan
Deze conferentie in november 2005 was de eerste die plaatsvindt nadat het Kyoto-protocol in werking was getreden. De landen die het Klimaatverdrag hebben geratificeerd, maar niet ingestemd hebben met het Kyoto-protocol krijgen de status van waarnemer bij deze conferentie. De focus van deze conferentie was wat er moet gebeuren na het verstrijken van het Kyoto-protocol in 2012.

2006: COP12/CMP2 Nairobi (Kenia)
Op deze klimaatconferentie werd verder gesproken over hulp van rijkere landen aan ontwikkelingslanden om klimaatverandering tegen te kunnen gaan en werden de laatste technische vragen met betrekking tot het Protocol van Kyoto eindelijk beantwoord. De werkzaamheden in verband met het bereiken van een nieuwe overeenkomst voor de periode na Kyoto worden voortgezet, en een reeks mijlpalen werden vastgesteld in het proces naar een nieuwe overeenkomst.

2007: COP13/CMP3 Bali (Indonesie)
Op Bali werd een routekaart opgesteld die zou moeten leiden tot concrete klimaatplannen. Voor het eerst lieten de V.S. duidelijk weten mee te zullen werken aan de routekaart.
Tijdens deze bijeenkomst werd een nieuwe overeenkomst bereikt ter vervanging van het Kyoto-protocol en werd gezien als een beslissende stap voorwaarts. Eerst met de erkenning van het meest recente rapport van de IPCC en de conclusies die de tekenen aangeven van opwarming van de aarde, ten tweede door het formuleren van een gemeenschappelijke tekst waarin wordt opgeroepen tot een snellere actie op dit gebied, en tenslotte met de goedkeuring van het actieplan van Bali. Dit plan vormt het uitgangspunt voor de onderhandelingen die tot de COP15 in Kopenhagen, waar over een nieuwe overeenkomst zal worden onderhandeld.

2008: COP14/CMP4 Poznan (Polen)
In Poznan werd de routekaart van Bali verder uitgewerkt. Bovendien werden afspraken gemaakt over een aanpassingsfonds waaruit vanaf 2009 projecten gefinancierd moeten worden waarmee ontwikkelingslanden zich kunnen aanpassen aan de gevolgen van klimaatverandering. De aanstaande wijziging van de macht in Washington zet zijn stempel op de conferentie, die werd gekenmerkt door anticipatie voor de houding die wordt aangenomen door de nieuwe Amerikaanse regering.

2009: COP15/CMP5 Kopenhagen (Denemarken)
De klimaatconferentie van Kopenhagen was een klimaatconferentie van het UNFCCC. Tijdens deze klimaattop werd door wereldleiders (officieel slechts door milieuministers) beslist over de uiteindelijke inhoud van het nieuwe internationale klimaatverdrag, dat het Kyoto-protocol dient te vervangen. Het nieuwe verdrag treedt in 2012 in werking en bevat concrete doelen voor 2020, die het opwarmen van de aarde moeten tegengaan. Volgens wetenschappers zijn deze doelen niet ambitieus genoeg om echt een verschil te maken. De conferentie moet dit bijstellen. De klimaatconferentie werd bezocht door vertegenwoordigers van 192 landen. Belangrijk onderhandelpunt was de hoeveelheid broeikasgassen die minder uitgestoten mogen worden door individuele landen. Ook ontbossing en financiering voor ontwikkelingslanden die kampen met de gevolgen van de huidige klimaatverandering, waren onderwerp van gesprek. Veel ontwikkelingslanden willen graag bijdragen aan het tegengaan van klimaatverandering. Om dit te doen hebben ze steun nodig. De angst heerst dat meewerken aan het terugdringen van CO2 uitstoot ten koste zal gaan van hun economische ontwikkeling. De conferentie wil hen bijstaan door meer financiële en technologische steun te leveren en met nieuwe overheidsstructuren
De Klimaatconferentie van Kopenhagen wordt door de meesten als een gemiste kans gezien omdat geen van de oorspronkelijke doelstellingen behaald werd. Er werd slechts een gedeeltelijk akkoord bereikt, dat geen concrete doelen vooropstelt. Er staan afspraken in over 100 miljard dollar klimaatsteun aan de ontwikkelingslanden voor 2020 en over mechanismen om dat te financieren. Ook de doelstelling om de temperatuurstijging binnen de tweegradengrens te houden, staat in het akkoord. De rijke landen en de ontwikkelingslanden zijn het ook eens om hun klimaatengagementen op te lijsten en via nationale communicatie informatie te verstrekken over hoever ze staan met hun uitstootreducties. Er is ook ruimte voor internationale analyse van die data.
Al is Kopenhagen dan niet afgesloten met een VN-akkoord, het is toch een historisch keerpunt. Met het accepteren van de werkelijkheid in Kopenhagen maken zowel Amerika als China een ommezwaai van jewelste. Het is uit en over met het tijdperk van de ongebreidelde vernietiging van natuurlijke hulpbronnen en de aarde zelf.
Er zijn belangrijke stappen gezet om de uitstoot van broeikasgassen verder te beperken. De EU houdt vast aan haar voornemen om in 2020 deze met 20% te verminderen ten opzichte van 1990. Hoewel de ontwikkelingslanden en hun Afrikaanse vertegenwoordiger niet tevreden zijn, bestaat nu het vooruitzicht dat klimaateffecten worden beperkt. Ook komen omvangrijke bedragen beschikbaar, in aanvulling op de gelden voor ontwikkelingssamenwerking, om schade van klimaatverandering (zoals honger door droogte die nu al in Afrika zichtbaar is, of vernietiging van huizen door overstromingen) te verminderen. Vanzelfsprekend is het in Kopenhagen niet mogelijk geweest een verdrag vast te leggen dat het klimaatprobleem direct en voor altijd oplost. In de komende jaren zal het klimaatbeleid werkelijk gestalte moeten krijgen. Echter, de strekking van Kopenhagen is duidelijk: steeds meer landen in de wereld beseffen dat het probleem moet worden aangepakt en zijn bereid om daar een stevige bijdrage aan te leveren. Met nieuwe technieken, met een beperking van de bevolkingsgroei en door aanpassing in onze levensstijl is dat heel goed mogelijk
President Obama moet nu het thuisfront gaan uitleggen dat varianten van de New Green Deal onvermijdelijk zijn, vergelijkbaar met de ingrepen van zijn voorganger Roosevelt in 1933 met de New Deal, in 1942 met de Oorlogseconomie, en van Johnson die in 1964 met de Great Society de basis legde voor het kwetsbare Amerikaanse zorgstelsel. En China ? Daar bestaat de noodzaak om een miljard mensen te eten te geven en een land te ontwikkelen dat nog maar kort geleden in maoïstische armoede leefde. Anders dan gedacht bouwt China geen ouderwetse roetcentrales maar past het de nieuwste techniek toe, inclusief CO2-afvang en -opslag. Terwijl Amerika tot voor kort dacht dat energiebesparing niet loont, heeft China een enorme energietechnologische voorsprong genomen.

2010: COP16/CMP6 Cancún (Mexico)
Op de klimaatconferentie van Cancún werd bekend gemaakt dat 2010 een van de drie warmste jaren sinds 1850 wordt, toen werd begonnen met het bijhouden van de temperatuur. Deze week (week-49) moet blijken of Cancún überhaupt iets heeft opgeleverd of dat de conferentie net zo’n mislukking wordt als Kopenhagen.

11/12/2010: Meer dan 190 landen zijn zaterdag op de VN-klimaattop in de Mexicaanse stad Cancún overeengekomen een aantal maatregelen te nemen in de strijd tegen klimaatverandering.

Zo zal er een groen fonds worden opgericht, worden er maatregelen genomen tegen ontbossing en zijn er afspraken gemaakt over het uitwisselen van technologie. De vergadering duurde de hele nacht, vooral omdat Bolivia dwarslag. Dat land maakte de hele week al bezwaren, waardoor het onderhandelingsproces steeds stroperiger verliep. "Dit is een nieuw tijdperk van internationale samenwerking rond klimaatverandering", aldus de Mexicaanse minister van Buitenlandse Zaken Patricia Espinosa na het sluiten van de overeenkomst.

Veel landen zijn opgelucht dat de top iets heeft opgeleverd, anders dan tijdens de mislukte top in Kopenhagen vorig jaar. Op de top in de Deense hoofdstad zegden een flink aantal rijke landen, waaronder de EU, Japan en de VS, toe de komende jaren 30 miljard dollar beschikbaar te maken voor arme landen die kampen met de gevolgen van klimaatverandering. Dat bedrag zou vanaf 2012 jaarlijks op moeten gaan lopen om in 2020 uit te komen op 100 miljard dollar.

Afspraken over de manier waarop dat geld van de rijke landen naar de arme landen zou gaan, werden toen niet gemaakt. Nu is daarom besloten tot oprichting van een groen fonds, waarover op de volgende klimaattop in 2011 in Zuid-Afrika verder wordt gepraat. De delegaties zijn verder overeengekomen "diep te gaan snijden" in de uitstoot van broeikasgassen, die de opwarming van de aarde veroorzaken. Die afspraak is echter niet met cijfers gestaafd en zal dus ook later verder gedetailleerd moeten worden.

Eerder op de avond gaven Japan en Rusland hun verzet tegen verlenging van het Kyotoprotocol op. Daardoor konden ook over de andere onderwerpen afspraken gemaakt worden. Veel ontwikkelingslanden wilden nergens mee akkoord gaan, zolang er geen duidelijkheid was over het Kyotoprotocol, dat afloopt in 2012 en is bedoeld om de schadelijke gevolgen van de opwarming van de aarde te beperken. Ook over dit onderwerp zal in Zuid-Afrika verder gepraat moeten worden. De afspraak is nu alleen dat over Kyoto verder onderhandeld kan worden op een volgende top.

GroenLinks noemt het behaalde resultaat op de klimaattop in Cancún "redelijk ambitieus". Volgens de partij is er op een aantal deelgebieden succes geboekt, zoals ontbossing, klimaatfinanciering en een stap naar verlenging van het Kyotoprotocol. GroenLinks vindt dat er goede hoop is op een wereldwijd klimaatakkoord bij de volgende klimaattop in Durban.

Volgens GroenLinks-Kamerlid Liesbeth van Tongeren heeft Nederland wel beperkt zijn gezicht kunnen laten zien. "Je ziet dat ministers van andere landen zich het vuur uit de sloffen lopen om andere landen mee te krijgen op deelonderwerpen. Nederland loopt daar minder hard voor dankzij zijn verlaagde klimaatambities. Ik kijk met jaloezie naar bijvoorbeeld de Zweden die tot uit den treure proberen andere landen mee te krijgen met een klimaatdoel voor 2050."
Bron: NU.nl

2011: COP17/CMP7 Durban (Zuid-Afrika)
Na lange eindonderhandelingen is er zondagnacht een akkoord bereikt op de VN-klimaattop in Durban. Inhoudelijk is het, zoals vooraf al verwacht, een minimaal akkoord geworden, in feite “een akkoord om een akkoord te gaan sluiten”. Toch is er ook een lichtpuntje: het Kyoto Protocol blijft na 2012 wél intact, belangrijk voor bedrijven die ook na 2012 nog gebruik maken van de mondiale emissiemarkt, met name van CDM.

De belangrijkste uitkomsten van Durban op een rijtje:

Het Kyoto Protocol is verlengd, zodat het wettelijk kader voor bijvoorbeeld CDM blijft bestaan. Landen als Canada, Rusland en Japan hebben echter aangekondigd na 2012 uit het Kyoto Protocol te stappen. China en de Verenigde Staten, de mondiale nummers 1 en 2 voor CO2-uitstoot, deden al niet mee. Het verlengde Kyoto Protocol zal daarom straks nog maar 15% van de wereldemissie dekken.

Tegelijk is afgesproken dat er in 2015 een nieuw klimaatakkoord moet zijn waaraan alle landen gaan deelnemen. Deze Kyoto-opvolger wordt in 2020 van kracht. Dit proces, gedoopt tot “Durban Platform for Enhanced Action”, zal de komende jaren de agenda’s van de klimaatonderhandelingen voor een belangrijk deel gaan bepalen.

Op de klimaattoppen van Kopenhagen en Cancún was afgesproken om de mondiale temperatuurstijging tot maximaal 2°C te beperken. De concrete toezeggingen voor CO2-reductie door landen waren echter lang niet genoeg om dit 2°C-doel ook binnen bereik te brengen. Ook deze top in Durban heeft het gat (ook wel de gigaton gap genoemd) niet kunnen dichten.

In Kopenhagen is bepaald dat vanaf 2020 een fonds in werking is ter hoogte van 100 miljard USD per jaar om de armste landen te helpen bij het bestrijden van negatieve klimaateffecten. Er is in Durban beperkte vooruitgang geboekt over de opzet van het fonds. Zoals in deze economische omstandigheden te verwachten was is echter de vraag van wie het geld moet komen nog nauwelijks beantwoord. Een voorstel om bijvoorbeeld de CO2 van scheepvaart te belasten ten behoeve van dit fonds heeft het niet gered.

CO2-reductie door het terugdringen van ontbossing en landdegradatie (REDD) is een belangrijk onderdeel van de besprekingen geweest. Vooral was de vraag aan de orde of onder VN-vlag ook private financiering en emissiehandel hiervoor kan worden aangewend. Hierover is nog geen concreet akkoord gesloten, maar wel is bepaald dat deze private financiering verder uitgewerkt zal worden.

Na jaren overleg is in Durban bepaald dat afvang en ondergrondse opslag van CO2 binnen CDM wordt erkend. Dat betekent dat met CCS-projecten in ontwikkelingslanden nu credits kunnen worden gegenereerd die verkocht en verhandeld kunnen worden.

EU Commissaris Hedegaard heeft (naast enkele anderen) de overwinning geclaimd voor het bereikte akkoord. Van de vele vragen die na de COP nog moeten worden beantwoord is er één die Europa de komende maanden wel eens bezig kan gaan houden: is dit akkoord nu het voldoende resultaat dat als voorwaarde was gesteld om Europa van -20% naar een -30% doelstelling te laten gaan?

2012 Juni Bonn
Het geïndustrialiseerde Noorden heeft sinds het begin van de industrialisering veruit de meeste CO2 uitgestoten en moet daarom de grootste inspanning leveren in de strijd tegen de klimaatwijziging. De klimaatgesprekken die van 15 tot 25 mei in Bonn plaatsvinden, moeten de onderhandelingen voor een nieuw klimaatakkoord voorbereiden. Dat akkoord moet het Kyotoprotocol van 1997 opvolgen.
Om tot een internationaal akkoord te komen moet tegelijk aan drie criteria voldaan worden: milieu, ontwikkeling en gelijkheid.
Sinds 1850, het begin van de industrialisering, tot 2008 werd meer dan 1200 gigaton CO2 uitgestoten, wat de aanzet heeft gegeven tot de klimaatwijziging. De geïndustrialiseerde landen waren verantwoordelijk voor bijna drie kwart van die uitstoot terwijl ze in die periode maar een kwart van de wereldbevolking vertegenwoordigden.
Bij de bepaling van een wereldwijde doelstelling hebben de landen van het geïndustrialiseerde Noorden dan ook een bijzondere verantwoordelijkheid. Zij moeten de kosten dekken van het klimaatbeleid dat ontwikkelingslanden moeten voeren.

De Klimaatonderhandelingen van de Verenigde Naties in de Duitse stad Bonn zijn donderdag 24 mei 2012 vastgelopen. Door de steeds groter wordende kloof tussen arme en rijke landen loopt de voortgang die vorig jaar werd geboekt om de uitstoot van broeikasgassen te beperken gevaar.

Het belangrijkste pijnpunt is het verschil tussen arme en rijke landen en de mate waarin zij de uitstoot van broeikasgassen moeten verminderen. Ontwikkelingslanden vinden dat de geïndustrialiseerde landen de zwaarste lasten moeten dragen, omdat zij historisch gezien verantwoordelijk zijn voor de meeste uitstoot. Die landen vinden echter dat snelgroeiende economieën als India en China er dan te gemakkelijk mee weg komen. China is momenteel de grootste vervuiler ter wereld.

De onderhandelingen in Bonn waren bedoeld om verder te bouwen op de moeizame deal die in december op de klimaatconferentie in Durban, Zuid-Afrika, werd beklonken. Toen werd besloten dat voor 2015 een mondiale klimaatdeal moet worden overeengekomen waarin staat dat zowel rijke als arme landen de uitstoot van broeikasgassen beteugelen. Maar na bijna twee weken van onderhandelingen zijn er op de voorlaatste dag van de onderhandelingen in Bonn weinig tekenen van vooruitgang.

De Europese Unie beweert dat China en andere ontwikkelingslanden terugkomen op beloftes die ze in Durban hebben gedaan. Deze landen vinden echter juist, samen met milieuactivisten, dat de Verenigde Staten, de EU en andere geïndustrialiseerde landen de verantwoordelijkheden voor klimaatverandering op het bordje van de onwikkelingslanden proberen te leggen.

De VN-klimaatonderhandelingen, waarvan de eerste in de vroege jaren negentig plaatsvond, hebben weinig succes gehad wat betreft de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Het enige bindende verdrag is het Kyoto Protocol uit 1997, maar dat geldt slechts voor de EU, Japan, Rusland en een reeks kleinere landen. Het verdrag zou dit jaar aflopen, maar is in Durban verlengd. Er is niet afgesproken met hoeveel jaar.

2012 Juni: Milieuconferentie in Rio de Janeiro (Brazilië) van de VN
Slappe afspraken in Rio
De rol van de mens en de aarde stonden in week25 centraal tijdens de grote milieuconferentie van de VN in Rio de Janeiro. Meer dan 50.000 mensen waren naar Brazilië gekomen om internationale afspraken te maken over hoe de natuur beter te beschermen. Veel afspraken kwamen niet eens van de grond, tot woede van milieuorganisaties. Al was het voor de meeste partijen vanaf het begin van de conferentie duidelijk dat geen opzienbarende resultaten geboekt zouden worden.

Europa is met tegenzin akkoord gegaan met een concepttekst van Brazilië in de aanloop naar de aardetop die woensdag in Rio de Janeiro begon.
Dit was het hoogst haalbare'', zeiden Europarlementariërs Gerben-Jan Gerbrandy (D66) en Bas Eickhout (GroenLinks) dinsdag.
Beiden zijn namens het Europees Parlement bij de top. Het is volgens de twee een slap akkoord. Gerbrandy denkt dat hiermee ''de vooruitgang van de afgelopen 20 jaar in gevaar'' kan worden gebracht.
Veel mensen gingen er al van uit dat de top weinig concrete afspraken zou opleveren. Deskundigen voorspelden vorige week dat er niet meer uit zou komen dan een beeld over de toekomst die we met zijn allen voorstaan.

Gastland Brazilië leverde vorig weekeinde een eigen concepttekst, nadat onderhandelingen over een eerdere versie waren gestokt. De tekst richt zich vooral op armoedebestrijding. Andere thema's rond duurzaamheid worden nagenoeg ongemoeid gelaten. 'De poging om wereldwijd gezamenlijk de verantwoordelijkheid te nemen voor onze planeet, lijkt zo van tafel geveegd te worden. De top vindt plaats in dezelfde stad waar 20 jaar geleden de eerste aardetop werd gehouden. Toen werden nog baanbrekende afspraken gemaakt op het gebied van onder meer klimaatverandering, verwoestijning en overbevissing.

Een groep van belangrijke Nederlandse topmannen riep dinsdag de wereldleiders in Rio op concrete doelen te formuleren voor een duurzamer toekomst. Zij constateerden dat er vooralsnog weinig vooruitgang is geboekt op 500 internationaal overeengekomen milieudoelstellingen.
De bedrijven hebben als ambitie van elkaar te leren en Nederland internationaal op de kaart te zetten op het gebied van duurzaamheid.
Ook is volgens hen een duidelijk tijdpad cruciaal: uiterlijk 2015 zou er overeenstemming moeten zijn over de precieze doelstellingen, met het oog op volledige implementatie per 2030.

Ook op dit congres merkte je de gevolgen van de economische crisis. Belangrijke regeringsleiders lieten het afweten en er lag geen goed plan op tafel. Bovendien is de terugval van de economie nu al voelbaar voor veel mensen. Op het moment dat de economie slechter draait krijgt dat onderwerp de meeste aandacht van politici. Maar de geschiedenis leert ons dat als we echt in ons voorbestaan worden bedreigd, wij iets slims verzinnen om de problemen aan te pakken. Alleen zullen grote
internnationale afspraken waarschijnlijk niet de oplossing bieden.

Een kanttekening dient hierbij wel geplaatst te worden.
Wij hebben het hier over een milieuconferentie waar vijftigduizend deelnemers waren. De meesten zullen wel per vliegtuig gekomen zijn. Hiervoor zijn dus 400 extra vliegtuigen voor nodig geweest. 200 heen en 200 weer terug. Met de huidige digitale techniek kan dit veel goedkoper en minder milieubelastend door gebruik te maken van videoconferencing.
Een gemiste kans.

2012 COP18/CMP8 Quatar
Op de VN-klimaatconferentie in Doha, Quatar december 2012, is besloten het bestaande Kyoto Protocol over uitstoot van broeikasgassen te verlengen tot 2020. Er zal geprobeerd worden in 2015 tot een geheel nieuw akkoord te komen, dat vijf jaar daarna moet ingaan.
De verlenging van Kyoto betekent in de praktijk dat slechts enkele tientallen landen, waaronder de EU staten, zich verplichten de uitstoot van broeikasgassen als CO2 te beperken. Deze landen zijn samen goed voor niet meer dan 15% van de wereldwijde uitstoot.
De Verenigde Staten heeft het oorspronkelijke verdrag nooit geratificeerd. Vorig jaar besloot Canada zich terug te trekken. Japan, Rusland en Nieuw-Zeeland zullen niet meer meedoen aan het verlengde Protocol. Diverse landen met een zeer grote uitstoot, zoals India en China, hebben geen verplichtingen om te beperken.

2013 COP19/CMP9 Warschau
Op de klimaattop van de Verenigde Naties in Warschau is zaterdag 23 november een voorzichtig compromis bereikt. De wereld wordt opgeroepen om bij te dragen aan het uitstoten van minder broeikasgassen, maar landen krijgen niet te maken met verplichtingen. Daar zijn de onderhandelaars het over eens geworden.

De top in de Poolse hoofdstad moest de basis leggen voor een nieuw klimaatakkoord. Dat zou moeten worden bereikt bij de volgende top in Parijs in 2015. Op het nippertje hebben de onderhandelaars in Warschau genoeg gedaan om het proces verder te laten gaan. De top is nog niet afgelopen. Er lopen nog gesprekken over andere onderwerpen, zoals compensatie voor landen die het meest bedreigd worden door klimaatverandering. Het is niet bekend hoe lang dat overleg nog duurt. Bovendien is het onduidelijk hoe bindend de afspraken zijn. De klimaattop zou vrijdag al eindigen, maar werd met een dag verlengd. De landen waren het doordeweeks alleen eens geworden over nieuwe regels voor de bescherming van tropische bossen.

Er is wel overeenstemming bereikt over een instelling die ontwikkelingslanden moet helpen bij extreme weersomstandigheden, maar volgens sommige onderhandelaars is dat onderdeel "een lege huls".

Het klimaatoverleg bleef hangen in tegenstellingen tussen arm en rijk. Europa en de Verenigde Staten wilden uitstootbeperkingen voor iedereen, dus ook voor opkomende economieën, maar India en China accepteerden dat niet.
De rijke landen op hun beurt wilden zich niet vastleggen op klimaathulp aan ontwikkelingslanden. In een ontwerptekst stond zaterdag alleen een aansporing om meer hulp te bieden. Volgens milieuorganisaties en ontwikkelingslanden hadden de rijke landen tijdens de top meer oog voor het aanzwengelen van economische groei dan voor het oplossen van klimaatproblemen.

Organisaties als Greenpeace, het Wereldnatuurfonds en Oxfam International liepen daarom donderdag boos weg. De arme landen vinden dat de rijke landen grotendeels verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde en het natuurgeweld dat daarmee gepaard gaat. Ook gastland Polen kreeg de wind van voren. In Warschau werd namelijk naast de klimaattop ook een steenkolenconferentie gehouden. Bovendien werd de Poolse voorzitter Marin Korolec vervangen als milieuminister door iemand die de omstreden schaliegaswinning in Polen kan versnellen.

Dit hele proces wordt een farce genoemd, een jaarlijks CO2 intensief onderonsje van nutteloze frequent flyers. Er kwamen duizenden ambtenaren uit 180 landen nar Warschau gevlogen. Vele buitenlanders denken het. Er werd een verband gelegd tussen de tyfoon Haiyan en de uitstoot van broeikasgassen, die de aarde opwarmen en extreem weer veroorzaken.

Tussen september 2013 en oktober 2014 verschijnt het vijfde klimaatrapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), het klimaatpanel van de Verenigde Naties. Het IPCC klimaatrapport bestaat uit drie delen en een synthese rapport. Deel I van de serie beschrijft de nieuwste inzichten over de wetenschappelijke fundamenten van klimaatverandering. De resterende delen gaan over de gevolgen van de klimaatverandering, de aanpassingen aan klimaatverandering en maatregelen die nodig zijn om de opwarming tegen te gaan. Dit dossier biedt nieuws, achtergrondinformatie over het IPCC en de meest relevante links.

2013 September
In september 2013 sluit het Nederlands kabinet samen met 43 partijen het Nationaal Energieakkoord. Ze spreken af jaarlijks 1.5% energie te besparen. Ook moet in 2020 14% van alle in Nederland verbruikte energie uit een duurzame bron komen. In 2023 moet dat zelfs 16% zijn.

2014 September New York
Op de klimaattop in New York pronkt Nederland met de Klimaatslimme landbouwaanpak, die honger moet beëindigen. Ontwikkelingsorganisaties zijn echter kritisch. De plannen zijn vaag en zo dreigt het gevaar dat bedrijven ze kunnen misbruiken.

De opwarming van de aarde beïnvloedt ‘alle continenten en overspant de oceanen’, en verdere vervuiling zal leiden tot ‘onomkeerbare gevolgen voor mens en ecosysteem’.

Het voorlopige rapport waarschuwt voor grootschalige gevolgen voor de wereldwijde productie van basisvoedsel zoals tarwe, rijst en maïs, in het bijzonder in tropische gebieden.

Een temperatuurstijging van 2,5 graden zou leiden tot een economisch verlies van twee procent van het mondiale inkomen, terwijl het smelten van de ijskappen in Groenland zou leiden tot een geleidelijke stijging van de zeespiegel met zeven meter. Wereldsteden als Miami, Bangkok en New York en eilandstaten als de Maldiven, Kiribatu en Tuvalu zouden hierdoor bedreigd worden.

De topman van het IPCC, Rajendra Pachauri, benadrukte tijdens zijn toespraak de urgentie van klimaatverandering.

De wereldwijde uitstoot moet in 2020 pieken om onder de grens van twee procent opwarming te blijven. Als dat niet lukt, dan dreigen water- en voedseltekorten, meer armoede, gedwongen migraties en een verhoogd risico op gewelddadige conflicten. Voorts staan op dit griezelige menu ook nog extreme droogtes en overstromingen, en het smelten van ijslagen waardoor kuststeden wereldwijd zullen overstromen.

2014 Oktober Brussel
De inzet van de Klimaattop is een klimaat- en energiepakket, bestaande uit concrete klimaatdoelen voor hernieuwde energie, voor energiebesparingen en voor een vermindering van de CO2-uitstoot met 40 procent.

Volgens ingewijden gingen de onderhandelingen moeizaam. Het behaalde resultaat bepaalt weer de EU-inzet op de grote klimaatconferentie van de Verenigde Naties in Parijs, die vindt begin volgend jaar plaats. De Europese landen willen een voorbeeld zijn voor landen als de Verenigde Staten en China. Het zal moeilijk worden. Zelfs tussen de Europese landen zijn al grote verschillen te zien in de bereidheid om geld in het klimaat te steken. Ook is er een discussie gaande of doelstellingen bindend zijn of niet.

Volgens Greenpeace zijn de doelen teleurstellend. Een CO2-reductie van 40% is te weinig om te voldoen aan de klimaatakkoorden van de VN. Hierin is afgesproken om de temperatuur op aarde met niet meer dan twee graden te laten stijgen. Om dit te bereiken geldt een ondergrens van 55%. Greenpeace vindt de doelstellingen voor het opwekken van duurzame energie ook te mager. Een gemiddeld EU-doel van 27% in 2030 schone energie komt voor Nederland uit op 21% door het ontbreken van waterkracht. Als het Energieakkoord wordt uitgevoerd, haalt de EU 14% in 2020. Uiteindelijk zitten de Europese landen in 2030 op 28%. Met andere woorden: de EU doet niet voldoende.

Vooral de armere, Oost-Europese landen vinden dat het rijke West-Europa meer moet bijdragen aan het schoner maken van de industrie in het oosten van Europa. Landen als Nederland zijn weer bang dat grote investeringen nodig zijn om de industrie in Oost-Europa aan te pakken.

Kortom: het klimaat blijft een heet hangijzer binnen de verschillende Europese economieën.

2014 COP20/CMP10 Lima
Van 1 tot en met 12 december 2014 vond in Lima de twintigste jaarlijkse klimaatconferentie van de Verenigde Naties plaats.
Tijdens deze conferentie werd geprobeerd een concepttekst op te stellen voor het toekomstige klimaatverdrag. Deze zal in 2015 in Parijs ondertekend moeten worden en in 2020 van kracht gaan en daarmee het oude verdrag uit 1997 vervangen. De deelnemers werden het in Lima eens over een raamwerk voor een nieuw verdrag.

De ruim 190 deelnemende landen zijn het eens geworden over het raamwerk voor het nieuwe klimaatverdrag dat volgend jaar in Parijs getekend wordt. Het Akkoord moet verdere opwarming van de aarde voorkomen door de CO2-uitstoot te beperken. Alle deelnemende landen moeten voor volgend jaar plannen indienen bij de VN om de eigen CO2-uitstoot in te perken. Dit hoeven echter geen concrete plannen te zijn. Er komen dus geen internationale bindende emissiereductiedoelstellingen. Verschillende milieuorganisaties spreken dan ook van een zwak en inefficiënt compromis.

De klimaattop werd met twee dagen verlengd omdat de deelnemende landen niet tot overeenstemming konden komen. Vooral China en de verenigde Staten lagen waren het niet met elkaar eens. China vond dat een nieuw klimaatverdrag te veel druk op de opkomende economieën van armere landen zou leggen en wilde daarom het voorstel verwerpen.

Daarnaast willen de armere landen dat de rijkere landen hardere afspraken maken over de financiering van het VN-klimaatfonds. Dit fonds moet de gevolgen van de opwarming van de aarde voor kwetsbare landen opvangen eb moet in de loop van 2015 100 miljard bedragen. Rijkere landen zien daar graag hardere afspraken van de armere landen voor het terugdringen van de uitstoot voor terug.

Ook al zijn het klimaatverdrag en het Kyoto-protocol wereldwijd door vele landen ondertekend, toch is er vanuit meerdere kanten felle kritiek op. Er klinken geluiden dat het verdrag niet ver genoeg zou gaan om klimaatverandering tegen te gaan of dat de gestelde doelen niet logisch zijn en weinig reductie van CO2 tot gevolg zouden hebben. Anderen vinden de doelen juist te ver gaan, wat weer zou leiden tot ongewenste afname van de economische groei.

In Lima stond veel op het spel. De leden zien de klimaatverandering als een veiligheidsvraagstuk. Klimaatwetenschappers zijn het erover eens dat opwarming van de aarde met meer dan 2 graden per se moet worden voorkomen. Onder deze grens zijn desastreuze gevolgen voor het leven op aarde nog af te wenden. Dat zal nog een hele klus worden
Mede door het Kyoto-protocol uit 1997. Toen is afgesproken dat landen als China, India en Brazilië geen acties hoeven te ondernemen tot 2020 als het protocol afloopt. Deze landen zijn inmiddels snelgroeiende economieën en behoren nu ook tot de grootste vervuilers.

Volgens de VN zijn de beloftes van alle landen samen te gering om de opwarming van de aarde deze eeuw te beperken tot de afgesproken 2 graden Celsius. Hoe hoger de temperatuurstijging, des te groter de gevolgen voor de zeespiegelstijging en de natuur.

2015 COP21/CMP11 Parijs
Het jaar 2015 is het jaar waarin de wereldleiders een klimaatovereenkomst moeten afsluiten om de koolstofemissies terug te brengen naar een niveau dat de wereldwijde gemiddelde jaarlijkse temperatuurstijging beperkt tot 0.2 graden Celsius.

In Parijs vindt in december de Klimaattop plaats van de Verenigde Naties. Regeringsleiders van 195 landen bespreken welke actie zij gaan ondernemen om de aarde onder de twee graden opwarming te houden. In aanloop naar Parijs worden er wereldwijd acties georganiseerd om de aandacht te vestigingen op deze gevaarlijke klimaatverandering. In ons land organiseert Urgenda, de grootste organisatie voor duurzaamheid en innovatie en winnaar van de klimaatzaak tegen de Nederlandse Staat een wandeltocht naar Parijs. Afgelopen zondag begon de voettocht in Utrecht. Op de route wordt vooral aandacht besteedt hoe we naar een duurzame samenleving kunnen omschakelen. Op zondag 29 november komt Urgenda aan in Parijs om mee te lopen in de grootste klimaatdemonstatie ter wereld.

Meer dan 150 wereldlijders en veertigduizend personen hebben zich verzamelt in Parijs voor de jaarlijkse klimaattop. Het doel van de conferentie is het bereiken van een wereldwijde afspraak om de gemiddelde wereldtemperatuur niet meer dan 2 graden te laten stijgen boven de pre-industriële temperatuur uit 1750.
Tot op heden groeit de CO2-uitstoot nog steeds en is er wereldwijd een ongekende sterke toename van weersextremen en is 2014 het eerste jaar geworden met een gemiddeldetemperatuur van 1 graad boven het gemiddelde van voor het industriële tijdperk.
Als alle 177 landen de belofte nakomen zal de temperatuur doorschieten richting een gemiddelde van 3 graden na 1750.
Zal Parijs uitdraaien op een echt keerpunt of zal het de zoveelste mislukking worden. Ook Kyoto (1997) en Kopenhagen (2009) zijn niet geworden wat de bedoeling was. Minder CO2 en een hulpfonds, vanaf 2020, voor ontwikkelingslanden. De grote vraag blijft hoe garanderen we dat belofte waargemaakt worden.

Obama, de president van Amerika sprak:
Wij zijn de eerste generatie die de klimaatverandering voelt, en de laatste die er iets aan kan doen. Parijs moet een keerpunt worden.
Charles, de Britse prins uit Engeland sprak:
Hij waarschuwde op de mislukte klimaattop in 2009 al dat er minder dan 100 maanden resteerden om de wereld te redden. Tachtig van de honderd zijn er al voorbij. Het is nu tijd voor actie.

Huidige verwachtingen: Tussen 1850 – 1900 lag de gemiddelde temperatuur op 13.7 graden.
+1 graad in 2015
+2.7 graden in 2100 als de Parijs-beloften ingelost worden.
+3 - +5 graden stijging bij huidig beleid. Laaggelegen gebieden zullen overstromen.
+4 - +5 graden stijging in 2060 bij huidige niveaus van broeikasuitstoot.

Historische afspraken in Parijs het Klimaatakkoord is er na 13 dagen vergaderen.
In Parijs is afgesproken dat de opwarming van de aarde moet worden beperkt tot minder dan 2 graden, liefst 1.5 graden, en dat de uitstoot van broeikasgassen niet mag toenemen. Dat maakt fossiele brandstoffen omstreden.
Het einde van het tijdperk van traditionele brandstoffen zoals kolen, olie en gas biedt kansen voor nieuwe bedrijven. Het energielandschap gaat op de schop. Maar Parijs gaat pas in 2021 in en de gemaakte afspraken zijn dat de wereld tegen 2050 CO2-neutraal moet zijn. Eerder is afgesproken dat in 2030 er al sprake dient te zijn van 40% reductie ten opzichte van 1990.
Het klimaatbeleid van de deelnemende landen wordt in 2013 voor het eerst geëvalueerd. Dat zal daarna elke vijf jaar gebeuren. In 2100 mag wereldwijd geen CO2 meer worden uitgestoten.
We houden wel een slag om de arm. In het verleden kwam weinig terecht van alle plannen. De afspraken moeten wel waargemaakt worden. Voor Nederland ligt er een geweldige uitdaging om zon- en windenergie competitief te maken voor de traditionele brandstof en de transportsector over te laten stappen op elektrische brandstof. Niet meer stoken op aardgas en de landbouw behoren ook in dit rijtje thuis.
De energiebelasting zal in Nederland omhoog gaan. Daar tegen over staan subsidies voor zonnepanelen etc.

De plussen:
De wereld mikt op minder dan 2 graden in het jaar 2100.
De rijke landen talmen met overdracht van geld en technologie aan de arme landen. Dat is noodzakelijk willen de arme landen hun aandeel kunnen halen.

De gaten:
Het op tafel gelegde beleid is verre van toereikend om aan die maximaal 2 graden laat staan lager te komen.
Uitvoering is niet bindend, op niet-naleving staan geen sancties.
Scheep- en luchtvaart zijn uitgezonderd van elke klimaatinspanning. Alleen Azië rekent al op 6% groei per jaar.
Rijk en arm blijven verdeeld over hun aandeel in terugdringen van CO2-uitstoot.

Reactie op de klimaattop in Parijs door Richard Tol. De Nederlander behoort tot de belangrijkste economen en gerenommeerde klimaatonderzoeker in de wereld.
Volgens hem is er geen enkele reden om aan te nemen dat klimaatverandering zo verschrikkelijk is. De realiteit is dat het klimaat nauwelijks invloed heeft op ons welzijn en onze welvaart. Klimaat verandering is ook niet het belangrijkste milieuprobleem. Vieze lucht waaronder smog veroorzaakt op dit moment vier miljoen doden per jaar. Dat het in een bepaald jaar of periode (zoals in december 2015) warmer is dan normaal, is niet noodzakelijkerwijs een teken van klimaatverandering. Zelfs als dat zo is dan zullen de gevolgen eerder subtiel zijn dan dramatisch.
Uit de top in Parijs is niets verrassends gekomen. Er is geen enkel verband tussen de doelstelling en het gevoerde klimaatbeleid. Wat dat betreft zijn deze klimaatafspraken net zoiets als de wereldvrede. Het komt er in het klimaatakkoord op neer dat een parlement nu moet aangeven wat het in 2100 gaat doen. Dat heeft natuurlijk helemaal geen betekenis. Ook moet het klimaatbeleid veel simpeler. Er zijn nu veel te veel regels. Dat schept onduidelijkheid. Europa stelt bedrijven voor een enorm dilemma: de CO2-uitstoot moet naar beneden en de lucht moet schoner.
De beste schatting is dat de zeespiegel deze eeuw een halve meter stijgt. Dat is van de grond tot onze knieën. Nederland heeft geld genoeg en de kennis om er iets tegen te doen. Het zijn de allerarmsten die door de klimaatverandering worden getroffen. Armoede is een groter probleem dan klimaatverandering. Help je de armen door de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen of door de armoede te bestrijden ?
Bron: tctubantia

Note EL:
Klimaatverandering, Stof tot nadenken: Waar staan wij bijvoorbeeld over 15 jaar in 2030 ?
- Toename temperatuurstijging ? [1988-2015 +1.7 graden voor mijn eigen weerstation]
- Toename afsmelten van de ijskappen?
Daardoor verandert het gewicht bij de polen en daardoor de rotatiestand van de aarde. Dit heeft weer invloed op het nacht/dag cq. eb/vloed ritme en zorgt ervoor dat de seizoenen (winter, lente, zomer of herfst) verdwijnen.
- Toename zeespiegelstijging ? [+1m]
- Toename (zware)stormen in combinatie met gestegen zeespiegel ?
- Toename natte en droge perioden ?
- Toename zonnige periodes ?
- Toename verzilting (bodem en grondwater) door gestegen zeespiegel en gedaalde waterniveau in rivieren ?
- Toename stijging van grondwaterniveau ?
- Toename van exoten (insecten, schimmels, dieren en niet-westerse allochtonen) ?
- Toename zachte winters en koudere februari maand ?
- Zoetwatervoorziening in gevaar ?
- Voedselvoorziening in gevaar ?
- Afname Zuurstof concentratie/percentage ? [Door afname: bossen, graslanden, algen, plankton]
- Toename Zuurstof concentratie/percentage ? [Door toename: algen, plankton].
Natuurlijke samenstelling van de omgevingslucht is ca. 21% zuurstof, 78% stikstof en 1% overige gassen. Zuurstofconcentraties hoger dan 23% kunnen ronduit gevaarlijk zijn. Bekende verbrandingsprocessen zullen ineens veel sneller verlopen, zodat ze onbeheersbaar worden. Materialen, die in normale lucht niet brandgevaarlijk zijn, kunnen dan plotseling heel intensief branden.
- De zesde massa-extinctie ? [Uitsterven van soorten, ondersoorten en populaties]

2016 oktober
In oktober 2016 vindt het Nederlands Nationale Klimaattop plaats in Rotterdam. Bijna 100 partijen, bespreken hoe Nederland uitvoering kan geven aan de in Parijs gemaakte afspraken. De aanwezigen ondertekenen het manifest ‘Aan de slag met wonen zonder aardgas’.

2016 COP22/CMP12 Marrakesh en eerste sessie van CMA1
8 november 2016 is de 22 jaarlijkse klimaatconferentie van de Verenigde Naties begonnen in de Marokkaanse stad Marrakesh. Een belangrijk agendapunt is welke maatregelen de landen individueel hebben genomen om bij te dragen aan het verminderen van CO-2-uitstoot.

Doelstellingen voor klimaatconferentie in Marrakesh
Tijdens de klimaatconferentie in Marrakesh wordt de implementatie van het akkoord van Parijs verder uitgewerkt. Landen moeten zogenaamde nationaal bepaalde bijdragen inleveren bij de top. Deze beschrijven wat ieder land gaat bijdragen aan de aanpak van klimaatverandering. De nationaal bepaalde bijdragen zullen in detail besproken en mogelijk bijgesteld worden. Belangrijke twistpunten tijdens de conferentie zullen zijn:
- Hoe emissies het best gemeten en gecontroleerd kunnen worden;
- Transparantie op het gebied van emissiemetingen;
- Hoe rekening wordt gehouden met landen die het slachtoffer zijn van klimaatverandering;
- Hoe financiële hulp naar ontwikkelingslanden opgeschroefd kan worden zodat ook zij de CO2-uitstoot kunnen verminderen.

Onder de lidstaten van de Europese Unie bestaat nog onenigheid over de uitwerking van het klimaatakkoord uit Parijs. Lidstaten als Duitsland, Zweden, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk maken zich sterk om onder de afgesproken opwarmingsgrens van 1,5°C te blijven. Andere lidstaten, zoals Italië en Polen, beargumenteren dat dit slecht zou zijn voor de kolen- en staalindustrie, en prefereren daarom een opwarmingsgrens van 2°C. Dit is immers wat de regeringsleiders in 2014 onderling hebben afgesproken.

Enkele feiten:
Terwijl de wereldeconomie vorig jaar groeide, daalde de uitstoot van broeikasgassen, vooral dankzij het verminderde gebruik van steenkool. Maar het is nog niet voldoende om de klimaatdoelstellingen van Parijs te halen.

De Wereld Meteorologische Organisatie laat weten dat de atmosfeer in 2015 het hele jaar door gemiddeld meer dan 400 deeltjes CO2 per miljoen bevatte, een nieuwe mijlpaal.

September 2016 was nipt de warmste september sinds het begin van de metingen, 136 jaar geleden. Het record van september zijn nu al elf van de twaalf laatste maanden records gebroken. Daarmee is het zo goed als zeker dat 2016 het warmste jaar ooit wordt.

In 2015 werden wereldwijd elke dag een half miljoen zonnepanelen geïnstalleerd. Voor het eerst kwamen er ook meer hernieuwbare energiebronnen op het net dan er nieuwe steenkoolcapaciteit bijkwam. Hernieuwbare energie is aan een snelle opmars bezig, maar Europa verliest terrein en dreigt op de derde plaats te belanden, na China en de VS.

In het adviesrapport Adapting Portfolios to Climate Change waarschuwt Blackrock, de grootste vermogensbeheerder ter wereld, dat investeerders zich onvoldoende voorbereiden op een strenger klimaatbeleid.

Elke jaar worden 300 miljoen kinderen blootgesteld aan giftige lucht uit autoverkeer, afvalverbranding en energiecentrales, stelt Unicef in het alarmerende rapport Clear The Air For Children. Luchtvervuiling draagt zo bij aan het overlijden van meer dan een half miljoen kinderen jonger dan vijf.

De oceanen vangen meer dan 93 procent van alle opwarming door broeikasgassen op, en hun opwarming is de grootste verborgen uitdaging van deze generatie. Tachtig wetenschappers uit twaalf landen brengen de complexe gevolgen daarvan in kaart in het rapport Explaining ocean warming. Die veranderingen hebben nu al impact en zijn vastgelegd voor vele tientallen jaren, ook als er meteen zou worden ingegrepen.

De kostprijs van windenergie zal met 24 tot 30 procent dalen tegen 2030, en zelfs 35 tot 41 procent tegen 2050. Dat verwachten de 163 belangrijkste windenergie-experts ter wereld.

Centrales op basis van hernieuwbare energie zijn nu al gemiddeld goedkoper dan die op basis van fossiele brandstoffen, als rekening wordt gehouden met de impact van het klimaatakkoord in Parijs.

Als alle overheden zich houden aan de beloftes die ze in Parijs hebben gemaakt, is de wereld op weg naar een klimaatopwarming met 2,9 tot 3,4 graden Celsius tegen 2100. Dat is veel meer dan de 2 graden die in Parijs werd overeengekomen als drempel om de meest rampzalige gevolgen te vermijden.

Als alle landen hun beloftes inlossen, zal de uitstoot in 2030 naar alle waarschijnlijkheid rond de 54 tot 56 gigaton CO2 schommelen. Veel meer dan de 42 gigaton die maximaal uitgestoten mag worden om de klimaatverandering onder de 2 graden te houden.

2016 November
In november 2016 gaat het, in Parijs gesloten klimaatakkoord in. Helaas zijn de
scheep- en luchtvaart uitgezonderd van elke klimaatinspanning.

2016 December
In december presenteert minister Kamp zijn Energieagenda. Dat beschrijft het beleid van na 2023 (het jaar dat het Nederlandse Nationaal Energieakkoord afloopt) dat ervoor moet zorgen dat Nederland in 2050 bijna CO2- neutraal is. In de agenda staat dat tegen 2050 aardgas moet zijn verdwenen uit huishoudens.
Andere plannen zijn: Nieuwe gebouwen mogen na 2020 geen of heel weinig energie gebruiken. De Rijksoverheid noemt dat bijna-energieneutraal.

12/05/2017
Komende twee weken vind de Internationale klimaatconferentie plaats in Bonn geregeld door UNFOC als voorloper op de klimaattop COP23 eind dit jaar.

29/05/2017
Tijdens de G7-top op Sicilië hebben de regeringsleiders van de belangrijkste westerse industrielanden de Amerikaanse president Trump na twee dagen praten niet kunnen overtuigen van het belang van het Parijse klimaatakkoord van 2015. Afhaken van de Verenigde Staten betekent niet direct dat het klimaatakkoord de prullenbak in kan.

31/05/2017
Donald Trump trekt de Verenigde Staten terug uit het klimaatakkoord van Parijs. Dat wordt daarmee zo goed als onhaalbaar. De groene wereld reageert verbijsterd.

Natuur & Milieu vindt het zeer betreurenswaardig dat de VS uit het klimaatakkoord is gestapt. Dit is een klap voor het klimaat. Het klimaatakkoord is echter door 196 landen ondertekend. Dit maakt duidelijk dat er wereldwijd een beweging is ontstaan die niet meer te stoppen is, ook niet door de VS.
Europa zal samen met China nog harder moeten werken om de doelstellingen van het klimaatakkoord te behalen. Dit is noodzakelijk om onze eigen burgers tegen de gevolgen van klimaatverandering te beschermen. Het is wat ons betreft dus zeker niet einde akkoord.'

GroenLinks-Europarlementariër Bas Eickhout volgt de onderhandelingen al jaren op de voet en betreurt dit besluit. “Het is verbijsterend dat Trump besluit zich terug te trekken uit de gesloten deal om klimaatverandering tegen te gaan. De deal is na jaren onderhandelen wereldwijd gesloten omdat het effect de hele aarde treft. Maar helaas blijft na lang wikken en wegen Trump een klimaatontkenner.”

Groenlinks-Tweede Kamerlid Suzanne Kröger: “Als Trump daadwerkelijk uit het klimaatakkoord van Parijs stapt, speelt hij Russisch roulette met de toekomst van onze planeet. Vanuit Nederland en Europa is er maar één antwoord mogelijk: we moeten nóg meer lef en ambitie tonen!”

Eickhout wijst erop dat Trump met dit besluit de wetenschap negeert en economisch gezien zijn land in zwaar weer brengt. “De overige landen zullen gewoon door gaan met innovatie om de nodige energietransitie te bewerkstelligen. De Verenigde Staten zijn met Syrië en Nicaragua de enigen die niet mee doen.”

De Verenigde Staten is samen met China verantwoordelijk voor het grootste deel van de uitstoot. Het is dus van belang dat de VS net als China hun uitstoot verminderen. Eickhout wijst er wel op dat vooralsnog die stappen wel gezet worden. Eickhout: “Staten als California en Texas zijn een voorbeeld voor de rest van de wereld als je kijkt naar de aanpak van klimaatverandering. Texas is vierde wereldwijd in de productie van windenergie bijvoorbeeld. Het bedrijfsleven lijkt haar keuze dus al gemaakt te hebben. Economisch gezien is het dus onverstandig om nu miljoenen dollars richting de doorstart van failliete kolenmijnen te smijten.”

Volgens Eickhout toont de keuze van Trump wel aan dat ook Europa een tandje erbij moet zetten. Binnenkort zullen de lidstaten hun doelen vast gaan stellen om CO2 uitstoot te verminderen, maar vooralsnog trappen die op de rem en zoeken zij vooral achterdeurtjes om niet te hoeven voldoen aan de gemaakte afspraken in Parijs. “Deze week bleek bijvoorbeeld dat Nederland afgelopen jaar wederom meer heeft uitgestoten in plaats van minder.”

Dit is geen verrassing, maar het blijft in en in triest. Dit is slecht nieuws voor de wereld, zegt directeur Donald Pols van Milieudefensie. In Amerika zullen de staten nu een tandje bij moeten zetten voor het klimaat. Californië laat zien hoe dat kan. Voor Europa is dit een extra reden om versneld, echt werk te maken van de strijd tegen klimaatverandering. Het is tijd om te stoppen met navelstaren, iedereen moet aan de bak. Zo is 'Parijs' ook bedoeld. De koplopers die nu de nieuwe groene banen creëren zijn de winnaars van de toekomst. Mijn boodschap voor de onderhandelaars in Den Haag: maak werk van de toekomst van Nederland en voorkom dat we straks ook op dat punt onderaan het Europese lijstje bungelen."

Door het vertrek van de Verenigde Staten uit het klimaatverdrag van Parijs kan de temperatuur op aarde aan het eind van de eeuw 0,3 graden Celsius meer zijn gestegen dan tot dusver werd verwacht.
De WO, de meteorologische dienst van de Verenigde Naties, meldde dat vrijdag en plaatste tegelijkertijd enkele kanttekeningen bij die prognose.
Een WMO-woordvoerder zei dat het om een schatting gaat, omdat er voor onderzoek naar de opwarming van de aarde nog geen modellen zijn ontwikkeld waarin rekening is gehouden met het opzeggen van het klimaatverdrag door Trump. Ook is nog onduidelijk wat het besluit van Trump betekent voor de uitstoot van broeikasgassen in de VS.
Internationaal is er verontwaardigd gereageerd op het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om de Verenigde Staten terug te trekken

20/06/2017
Europa dreigt op de valreep zijn eigen klimaatinzet terug te schroeven. De Europese Commissie had voorgesteld voor 2030 77 miljoen ton extra te reduceren maar dat wordt nu 7 miljoen ton als het aan de Midden- en Oost-Europese landen ligt en als de voorzitter Malta hier aan tegemoet komt. Krijgen zij hun zin dan haalt na Amerika ook Europa de klimaatdoelstellingen van Parijs niet om de temperatuurstijging wereldwijd niet boven de graden uit te laten komen.
In de voorstellen gaat het om de CO2 uitstoot van gebouwen, transport, landbouw en afvalverwerking, samen goed voor 60% van de totale uitstoot. Komen ze er vandaag niet uit dan draagt Malta het dossier over aan opvolger Estland.

Vandaag was het 37 graden in Parijs en 47 graden in Las Vegas. En in Phoenix (Arizona) was het met 49 graden te heet om te vliegen waardoor de toestellen moeilijk kunnen stijgen. In het nabijgelegen Death Valley steeg de temperatuur vandaag tot boven de 51 graden

2017 COP23/CMP13 Bonn en tweede sessie van CMA2
06/11/207. Met zo'n 25.000 deelnemers uit bijna 200 landen wordt het de grootste internationale conferentie ooit in Duitsland. Het was een bijzondere ceremonie met Fiji-krijgers waarmee de conferentie geopend werd.
Sommige wetenschappers zijn van mening dat de mensheid aan de vooravond staat van een periode van ongunstige klimatologische ontwikkelingen waarop we niet goed voorbereid zijn. Klimatologen zeiden onomwonden dat die klimaatverandering een bedreiging is voor de gehele wereldbevolking.

13/07/2018 Nederlands klimaatakkoord
Afgelopen dinsdag presenteerde oud-milieuminister Ed Nijpels het voorstel voor de hoofdlijnen van het Klimaatakkoord. Hierin staan maatregelen die moeten zorgen dat de CO2-uitstoot in 2030 minimaal 49% lager is dan die was in 1990. www.klimaatakkoord.nl

•In het (concept) Klimaatakkoord is woonlastenneutraliteit als uitgangspunt genomen. Dit betekent dat de woonlasten van huiseigenaren niet mogen stijgen door het nemen van verduurzamingsmaatregelen, zoals isolatie of de aanschaf van een warmtepomp.
•Een voorstel om cv-ketels te verbieden gaat niet door.
•In het akkoord staan maatregelen die huiseigenaren helpen bij het verduurzamen van hun woning, onder andere door financieel gunstige regelingen.
•Als een woonwijk van het aardgas af gaat en er keuzes gemaakt worden voor alternatieven, zoals warmtepompen of biogas, moeten bewoners serieus worden betrokken. Gemeenten moeten hier uiterlijk in 2021 duidelijkheid over geven.

Nadat de Tweede Kamer zich over het voorstel heeft gebogen en de plannen verder moeten worden uitgewerkt, en eind 2018, wanneer het definitieve akkoord moet worden getekend.

Note EL: Een luchtvaart, scheepvaart en vrachtverkeer dan?

2018 COP24/CMP14 Katowice en tweede sessie van CMA3
Bijna 200 landen met 25.000 deelnemers zijn vanaf zondag 2 december 2018 in het Poolse Katowice bijeen voor de VN-klimaattop. De wereld moet de inspanningen om opwarming bij 2 graden te houden verdrievoudigen, bleek dinsdag. Sinds Parijs is de wereld namelijk nogal veranderd.
De Verenigde Naties organiseren sinds 1995 elk jaar een klimaatconferentie voor de bijna 200 landen die zijn aangesloten bij het VN-klimaatverdrag, het United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC). De top in Parijs in 2015 (COP21) was historisch omdat daar het akkoord werd afgesloten met de afspraak de opwarming in 2100 te beperken tot 2, of liever 1,5 graden in 2100. Die afspraak moest echter daarna nog praktisch worden ingevuld. 1.5 graden is de grens waarbij het klimaat volgens wetenschappers onomkeerbaar en oncontroleerbaar verandert, met zeer grote gevolgen voor de mensheid.
Op COP24 staan van 2 tot en met 14 december twee thema’s op de agenda die voortvloeien uit het akkoord van Parijs: het vaststellen van het ‘Rulebook’ waarin staat hoe de vrijwillige klimaatplannen van landen worden vergeleken en bijgesteld, en het beslissen of die klimaatplannen in het licht van de snelle opwarming toch eerder dan afgesproken, dat wil zeggen voor 2020, moeten worden opgeschroefd.
Nederland is in Katowice onderdeel van de EU-delegatie, maar heeft zoals elke lidstaat van het VN-klimaatverdrag ook een eigen klimaatbeleid. Het plan is via onderhandelingen aan zogeheten klimaattafels te komen tot een klimaatplan dat de Nederlandse CO2-uitstoot in 2030 terugdringt met zeker 49 procent vergeleken met 1990. Tegelijk steunt Nederland de ambitie om de EU-doelstelling te vergroten van 40 procent CO2-reductie in 2030 naar 55 procent.

Het VN/klimaatpanel IPCC waarschuwde onlangs in een alarmerend rapport dat het eigenlijk al te laat is om de Parijsdoelen te halen. De temperatuur op aarde is al 1 graad gestegen tov. het tijdvlak voor de industriële revolutie. De zeespiegel is de afgelopen eeuw al zo´n 15cm gestegen en kampen wij vaker met droogtes, overstromingen en andere weersextremen.
Volgens de Wereld Meteorologische Organisatie zitten er al zo veel broeikasgassen in de atmosfeer, dat we nog deze eeuw afstevenen op een temperatuurstijging van 3 tot 5 graden. Met de plannen die er nu liggen gaat het stoppen van verregaande klimaatverandering zeker niet lukken.

Deze twee weken worden de grote test voor de wereld, wat is er nog over van het vertrouwen van Parijs.

Op 17 december was het afgelopen. De zo cruciale politieke vooruitgang is uitgebleven. Teleurstelling na klimaattop. Er is wel afgesproken dat de rijke landen de ontwikkelingslanden met kennis en geld helpen de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Onder druk van Brazilië werden de regels mbt emissierechten flink afgezwakt. Het hoofdstuk over emissierechten werd daardoor geschrapt en doorgeschoven naar een volgende klimaattop. Met de huidige maatregelen lukt het niet om de temperatuurstijging te beperken tot 1.5 graad. Sterker nog wij zitten al op 1.5 graad. Voor Haaksbergen zitten wij al 2 graden. Wel is afgesproken hoe landen laten zien dat ze het klimaatakkoord van Parijs gaan uitvoeren.

23/09/2019 Klimaattop in New York
Met 60 wereldleiders. 2/3 van de landen doen niet mee aan deze top.

In de afgelopen vijf jaar zijn de concentraties van de belangrijkste broeikasgassen versneld gestegen, is de temperatuur met 0,2 graden toegenomen ten opzichte van de voorgaande vijf jaar en zet ook de stijging van de zeespiegel versneld door. Deze en andere conclusies trekt de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) in een klimaatrapport voor de klimaattop van de Verenigde Naties (VN). Het rapport werd samengesteld onder leiding van het KNMI, in samenwerking met klimaatspecialisten uit de hele wereld.

Het doel van de VN klimaattop is om landen te stimuleren werk te maken van het klimaatakkoord dat in 2015 in Parijs werd gesloten om de opwarming van de aarde te beperken. Het WMO-rapport en de bijbehorende poster laten zien hoe sindsdien het klimaat veranderd is. Ook geeft het een overzicht van extreem weer en gevolgen daarvan in de afgelopen vijf jaar, zoals hittegolven, orkanen, overstromingen, droogte en natuurbranden.

De concentraties in de atmosfeer van de belangrijkste broeikasgassen kooldioxide (CO2), methaan (CH4) en lachgas (N2O) zijn in de afgelopen jaren verder toegenomen. De concentraties nemen versneld toe: de jaarlijkse stijging was de afgelopen vijf jaar voor elk van deze broeikasgassen ongeveer 20 procent hoger dan in de vijf jaar ervoor.

De wereldgemiddelde temperatuur in 2015-2019 is waarschijnlijk de hoogste ooit gemeten voor een periode van deze lengte. De temperatuur is 1,1 graad hoger dan de pre-industriële waarde (1750-1800) en 0,2 graad hoger dan in 2011-2015.

De snelheid van de wereldgemiddelde zeespiegelstijging is toegenomen van 3 millimeter per jaar in de periode 1997-2006 tot 4 millimeter per jaar in de periode 2007-2016 tot maar liefst 5 millimeter per jaar in de recente periode mei 2014 – mei 2019. Deze versnelde stijging, waargenomen vanuit satellieten, is vooral het gevolg van de opwarming en daardoor uitzetting van de oceanen en van smelten van landijs van Groenland en Antarctica. Zowel de absolute als de relatieve bijdrage van Groenland en Antarctica is de afgelopen jaren toegenomen.

De resultaten van het rapport bevestigen dat er nog veel moet gebeuren om de uitstoot van broeikasgassen omlaag te brengen. De toename van broeikasgassen gaat immers nog steeds sneller in plaats van langzamer.

04/11/2019
VN-Klimaattop is in Madrid ipv. Chili. De top zou in Chili gehouden worden maar werd afgelast wegens de daar heersende onrust.

2019 COP25/CMP15 Madrid en tweede sessie van CMA2
Bijna 200 landen met 20.000 deelnemers waren vanaf 2 december 2019 tot 13 december bijeen in Madrid maar het behaalde akkoord van deze klimaatconferentie valt slecht. Milieuorganisaties en politieke partijen zijn verbijstert dat er geen harde afspraken zijn gemaakt. De conferentie over het weer en klimaat is grotendeels mislukt

De standpunten lagen te ver uit elkaar. Een blok van de Verenigde Staten, Brazilië Australië en Saoedi-Arabië hield vast aan het eigenbelang op korte termijn.
De belangrijkste beslissingen, een afspraak over de handel in CO2-emissies werd daarom uitgesteld tot de volgende klimaatconferentie in Glasgow.

De onderhandelingen werden gegijzeld door de grootste vervuilers zoals China, de Verenigde Staten India en Brazilië.